İsrail komandoları Mavi Marmara gemisine saldırdığı saatlerde Başbakan Recep Tayyip Erdoğan Şili’deydi. Dışişleri Bakanı Ahmet Davutoğlu da Şili öncesi Brezilya’da Erdoğan’la birlikteydi. İran krizini görüşmek üzere çağrıldığı Washington’a geçerken geldi saldırı haberi. Erdoğan ilk telefon görüşmesinde Davutoğlu’na, “Dünyayı ayağa kaldırın” talimatı verdi.
O da öyle yaptı. BM Güvenlik Konseyi’ni ayağa kaldırdı. Ama Türkiye’yi ayağa kaldırmak unutulmuştu. Belki de kimileri için Türkiye’yi ayağa kaldırmak dünyayı ayağa kaldırmaktan daha zordu.
Türk hükümeti dünyayı ayağa kaldırırken sınırları içindeki sessizlik, yabancıların bile dikkatini çekecek kadar ağırdı. Yani AKP hükümetinin diplomasi koridorlarında çınlayan haykırışlarına inat Türkiye’de sessizlik hakimdi.
İsrail’in Ankara Büyükelçiliği önündeki protesto gösterilerine katılanların sayısı, bırakın yüz binleri, on bini bile bulmadı. Göstericilerin sayısı bin, bilemediniz bin 500 ile sınırlı idi. Biz de buna “Kontrollü öfke” demiştik.
Meğer kazın ayağı öyle değilmiş. Şimdi sözü Mavi Marmara saldırısından hemen sonra İsrail’den Ankara’ya gelen Uri Fields’in 11 Temmuz’da Jerusalem Post Gazetesi’nde yayınlanan izlenimlerine bırakıyorum:
“Mount Scopus kütüphanesine giderken arayan patronum, “Uri, Ankara'daki bazı İsrailli çalışanlarımız
işten atıldı. Benim de yarın sabah Ankara’da bir teknisyene ihtiyacım var. Gider misin?" dedi. Hiç düşünmeden “evet” dedim. Bu olay filo baskınından birkaç gün sonra yaşandı ve konuyla ilgili haberler İsrail’e karşı nefret ve düşmanlık ateşiyle yanan Türkiye’yi anlatıyordu. Ankara’da ne ile karşılaşacağımı çok merak ediyordum.
Havaalanından beni İsrail güvenlik personeli eşliğinde bir Türk şoför aldı. Yolda Türk şoföre, "İşler karışık mı?" diye sordum. “Hayır, pek sayılmaz. Türkler çok da umursamıyor” yanıtını verdi.
Bu yanıt bana inandırıcı gelmedi. Ancak, şoförden, bizim sansasyonel medyamızda yer almayan bazı gerçekleri öğrendim. Türkiye'nin başkentinde yaklaşık 4.5 milyon insan yaşıyor. Filo olayı sonrası İsrail Büyükelçiliği önünde düzenlenen gösterilere sadece 1000 Türk katılmıştı.
Ancak bir gün sonra Tel Aviv'deki Türk Büyükelçiliği önünde düzenlenen protesto gösterisine bu sayının
yaklaşık iki katı kadar insan katıldı. Ayrıca Ankara polisine göre AK Parti, 1000 Türk protestocunun her birine 20 TL vermişti.”
Uri Fields’in, gazetede yayınlanan izlenimlerinin bundan sonraki bölümünde bizim bilmediğimiz çok önemli veriler yok.
Fakat Uri Fields’in Türk Polisi’ne dayandırdığı 1000 kişilik protestocunun her birine “AKP’nin 20 TL. verdiği” iddiası hayli önemli.
Sözün burasında bazıları, “Hırsızın hiç mi suçu yok” tezinden yola çıkarak, “Bir Yahudiye mi inanıyorsun?” diye sorabilir. Sorun, buna benim inanıp inanmamam değil. Sorun, ortada böyle bir iddia varsa, Türkiye Cumhuriyeti Hükümeti’nin Başbakanı, İçişleri Bakanı ve Dışişleri Bakanı ile AKP Genel Merkezi’nin bunu yalanlayıp yalanlamamasında.
Eğer, İsrail’de yayınlanan bir gazetenin teknisyeni, Türk Polisi’ne dayandırarak, Türk siyasi tarihindeki yerini alacağından kimsenin kuşku duymayacağı bir olayda, “götüre usulü” kiralanan protestocular kullanıldığını yazıyorsa VAH HALİMİZE.
Seçim meydanlarında “BİNDİRİLMİŞ KITALARI” duymuştuk da GAZZE DAVASI’NDA KİRALIK KITALARI ilk kez duyuyoruz.
Demek ki, birilerinin “İSLAM KARDEŞLİĞİ”, “ARAP KARDEŞLİĞİ” çok ucuzmuş. GAZZE’DE TÜRK BAYRAKLARINI KAPIP SOKAĞA FIRLAYAN ÇOCUKLAR KURŞUN YERKEN, ANKARA’DA BİRİLERİNİN BUNU KUMANYA VE 20 TL. KARŞILIĞI YAPMASI İNSANLIĞIN YÜZ KARASIDIR. Gazzeli çocuklar, İsrail gazetesinde yayınlanan bu iddiayı çoktan duydu. Türkiye’ye karşı Arap aleminde büyüdüğünü söylediğiniz sempati nefrete dönüşmeden biriniz çıkın bu iddiayı yalanlayın.
Eğer bu iddia doğru ise, birinin de Kudüs sokaklarında Mavi Marmara baskınını protesto ederken İsrail polisinin sert müdahalesi sonucu gözlerini kaybeden, 21 yaşındaki Amerikalı üniversite öğrencisi ressam Emily Henochowicz’ten özür dilemesi gerekiyor.12.07.2010
Kayıtlar
0 yorum:
Yorum Gönder